1- عدم برنامه ریزی
لازم نیست برنامه ی شما بی نقص باشد. در دنیای واقعی به جای کمال گرا ها، از کسانی قدردانی می شود که کاری انجام می دهند.
2- ترس از امتحان کردن
مهم نیست چقدر اشتباه کنید، یا سرعت پیشرفتتان چقدر کند باشد، با این همه باز هم از همه ی کسانی که هیچ تلاشی نمی کنند جلوتر هستید.
3- ناامیدی زودهنگام
تا وقتی بعد از هر شکست بتوان کنش گرانه به تلاش ادامه داد نمی توان نام اتفاقی که افتاده را شکست گذاشت.
4-باور نداشتن
اگر به کاری که انجام می دهید باور نداشته باشید، بالاخره در برهه ای آن را رها خواهید کرد.
5- بهانه تراشی
علت این بهانه تراشی، ترس از ناشناخته هاست. بقیه نیز از تغییر، طرد شدن و خجالت ناشی از آن می ترسند. ترس، شما را در محدوده ی آسایشتان محبوس می کند؛ جایی که هیچ اتفاق خارق العاده ای در آن نخواهد افتاد.